Hallo Peel en Maas weekkrant - serie kloosters

In het van oorsprong katholieke Peel en Maas staat in ieder dorp een kerk. Naast het gebedshuis hadden of hebben verschillende kernen ook nog een eigen klooster. Daar werden paters opgeleid, meisjes onderwezen en ouderen verzorgd. Sommige kloosters zijn inmiddels gesloopt en andere hebben nog altijd een prominente plek in het aangezicht van het dorp. In deze serie duiken we de geschiedenis van enkele kloosters in. In Helden verhuisden de zusters drie keer voordat ze bij hun eindbestemming, Kerkeböske, belandden.

 Hallo Peel en Maas weekkrant; (serie Over paters en nonnen)

In het van oorsprong katholieke Peel en Maas staat in ieder dorp een kerk. Naast het gebedshuis hadden of hebben verschillende kernen ook nog een eigen klooster. Daar werden paters opgeleid, meisjes onderwezen en ouderen verzorgd. Sommige kloosters zijn inmiddels gesloopt en andere hebben nog altijd een prominente plek in het aangezicht van het dorp. In onze nieuwe serie duiken we de geschiedenis van enkele kloosters in. Het St. Jozefklooster aan het Kennedyplein in Maasbree is nog altijd te bewonderen.

  In haar 175 jarig bestaan heeft de congregatie grenzen overschreden en zich verspreid over 4 continenten Momenteel telt onze gemeenschap 981 zusters, verdeeld over 6 provincies, twee regio’s en een communiteit behorend onder het generalaat.

 De feestelingen van 2017

In 2016 waren er in de Provincie Indonesië 12 jubilaressen die hun 65-, 60-, 40-jarig en 25-jarig intredefeest vierden. Begin december zijn ze drie keer bij elkaar geweest om met elkaar te spreken over hun roeping, de stichter Eduard Michelis en de constituties. 

 Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid
1^ste Graaf van Loonstr. 6,
5921 JC Blerick 

Op 2 september was er feest bij onze zusters in de regio Malawi.

• Op de eerste plaats zijn we verantwoordelijk voor het geluk van de vele oudere zusters die hun leven lang hard gewerkt hebben. Als congregatie komen we voor hen op. Hen wordt deskundige verzorging gegeven.
  Een beschermd, activerend leefklimaat, waar onderlinge contacten zoveel
  mogelijk vereenzaming moet voorkomen. Op geestelijk gebied hebben de
  ouderen een blijvende taak: ze zijn een centrum van gebed.
• Ons apostolaat naar buiten is totaal veranderd: hadden we vroeger grote instituten die in stand gehouden moesten worden, nu kunnen alleen afzonderlijke zusters zich inzetten, zij aan zij met niet-religieuzen, voor de problemen van onze tijd. Maar de belangstelling, de verbondenheid en de morele en financiële steun voor projecten blijven.
  Als vrouwelijke religieuzen hebben wij in onze charitatieve werken steeds
  grote verantwoordelijkheid gedragen en daardoor de onderdrukking als vrouw
  misschien minder sterk gevoeld. Maar we ervaren dat er in de gezondheids-
  zorg en in het onderwijs (taken van onze apostolische opdracht) steeds meer
  verzakelijking optreedt en de mens en diens belangen minder op de voorgrond
  treden, waar bezuinigd wordt zodra iets niet meer zo productief is.
  Bijstandsvrouwen, uitkeringsgerechtigden, gehandicapten en
  ouderen gaan steeds meer tot de armen kant van Nederland behoren.
  Als religieuzen willen we het beleid van de overheid kritisch volgen en met
  andere religieuzen onze stem laten horen.
  Daar we zelf niet meer zo op de barricaden kunnen staan, ondersteunen we jongeren, die dat nog op verschillende terreinen doen.

• Zo vragen we ons telkens weer af: “Waar staan we voor?’
  In de Congregatie is een Kapittel “het bevoegde gezag”. Eens in de zes jaar komt zo’n kapittel bij elkaar om het beleid voor de komende jaren vast te leggen.
  Het Kapittel heeft al in 1987 de prioriteiten vastgesteld:

• We kiezen altijd voor de armen, de “randfiguren” van onze maatschappij. De belangrijkste groepen daarvan zijn voor ons:
  vrouwen en kinderen. Als congregatie herkennen we ons in de
  beweging binnen de SNVR (Samenwerking Nederlandse Vrouwelijke
  Religieuzen) voor wie ook “het opkomen voor de vrouw” centraal staat.
• En we staan voor ondersteuning van de “Vernieuwing op geestelijk gebied”. De ontwikkelingen in de Kerk en vooral in ons Limburgs Bisdom waren van dien aard, dat het provinciebestuur zich genoodzaakt zag te kiezen voor een bepaald kerkbeeld, dat als volgt geformuleerd werd :

“Wij volgen een kerk, die nederig is, die zoekend durft te zijn,
pelgrimerend als Gods volk onderweg,
de pluriforme kerk,
de kerk van de armen,
als Gods woonplaats onder de mensen.”

Dit is niet zonder slag of stoot gegaan, ook binnen de provincie leefden verschillende opvattingen.

• Onze missie
• Projecten Nederland
• Projecten Wereldwijd
• Commissies
• Vormingsprogramma
• Gezondheidszorg
• Oudedag voorziening
• Andere Voorzienigheidszusters