In het van oorsprong katholieke Peel en Maas staat in ieder dorp een kerk. Naast het gebedshuis hadden of hebben verschillende kernen ook nog een eigen klooster. Daar werden paters opgeleid, meisjes onderwezen en ouderen verzorgd. Sommige kloosters zijn inmiddels gesloopt en andere hebben nog altijd een prominente plek in het aangezicht van het dorp. In deze serie duiken we de geschiedenis van enkele kloosters in. Inmiddels doet het gebouw dienst als café en restaurant, maar Grand Café Gallery in Panningen was jarenlang een zusterklooster.
In 1913 werd Huize Ludovica gebouwd aan de Kerkstraat in Panningen. De eerste bewoners, vanaf 1914, waren de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid. Zij gaven het de naam Carolus Borromeusgesticht. De zusters hielden zich bezig met een kleuterschool en later ook een meisjesschool, het opnemen van zieken en ouderen, wijkverpleging en zorg voor de nabijgelegen kerk. Vanaf 1934 kwam daar de zorg voor de keuken en eetzaal in het Missiehuis van de Heren Lazaristen bij. De zusters zelf woonden vanaf 1944 niet meer in het pand. Na een bombardement verhuisden ze naar het Missiehuis waar ze al werkzaamheden verrichtten.
In 1958 vertrokken de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid na 45 jaar uit Panningen. Ze werden opgevolgd door de Dochters van Liefde van de H. Vincentius a Paulo. ‘Met man en macht werd toen begonnen met het opknappen der woonruimten, waartoe de vorige bewoonsters niet meer de kracht hadden’, zo is te lezen in een editie van weekblad Midden-Limburg uit 1964. ‘De wil was er, doch als men bedenkt dat de jongste zuster de leeftijd van de AOW’ers al had bereikt en hun bronnen van inkomsten in de loop der jaren grotendeels waren opgedroogd, dan zijn hiermede de redenen aangegeven waarom de zusters uit Panningen zijn vertrokken.’ De naam van het gebouw werd omgedoopt in Huize Ludovica, naar de stichteres van de Dochters van Liefde van de H. Vincentius a Paulo.
De vijf zusters die in 1958 kwamen, hadden als eerste opdracht behulpzaam te zijn in de keuken van de Paters Lazaristen die aan de andere kant van de straat in het Missiehuis woonden. ‘Na enkele jaren kon er een begin worden gemaakt aan de bejaardenverzorging, waarbij mejuffrouw Frencken hun eerste ‘klant’ werd’, aldus het artikel in de Midden-Limburg. Het pand werd vervolgens verbouwd en aangepast om bejaardenverzorging beter mogelijk te maken. De kleuterschool werd omgebouwd naar woonvertrekken, er werd een verdieping op de veranda gezet en de kapel werd gelijkvloers gemaakt en naar de achterzijde van het pand verplaatst.
De uitbreiding was broodnodig, zo blijkt uit het artikel uit de Midden-Limburg. ‘Er zijn momenteel negentien verpleegden; dit aantal zal dan gebracht kunnen worden op 29. Met pijn in het hart hebben de zusters verschillende aanvragen van parochianen moeten afwijzen. Er zijn zoveel aanvragen, dat er op het ogenblik geen verdere aanvragen in overweging genomen kunnen worden .’
Het gebouw deed daarna tot 1973 dienst als bejaardenhuis, waarna het afgekeurd werd voor die functie. De bejaarden verhuisden toen naar een nieuw tehuis in Panningen, De Wietel. In 1977 en 1978 werd Huize Ludovica verbouwd tot kloosterbejaardenoord voor zusters. In 1996 verkochten de zusters het aan de gemeente en de zusters die nog in het tehuis zaten, verhuisden naar de overzijde van de straat. Daar deed het Missiehuis inmiddels dienst als bejaardenhuis waar de zusters voortaan konden genieten van hun oude dag.
Het klooster werd weer doorverkocht en uiteindelijk werd het verbouwd tot café en restaurant Grand-Café Gallery. Onlangs werd de kloostertuin in ere hersteld en is weer een klein stukje van de historie van het pand voor iedereen te bezichtigen. Ook zijn elementen die een plaats hadden in het klooster in openbare ruimtes gezet, zodat ze voor iedereen te zien zijn.
