Mijn ervaringen bij de zusters
Goede dag, mijn naam is Mokhtaria Bachiri en ik werk sinds 1984 bij de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid. De werkzaamheden die ik doe zijn voornamelijk in de schoonmaak. Voorheen in de kloosters, daarna in kleine huizen en flatjes. Mij werd de vraag gesteld hoe ik bij de zusters terecht ben gekomen. Nou dat zal ik zeggen. In 1971 zijn we als gezin vanuit Algerije naar Nederland gekomen. Mijn vader was al vanaf 1969 als gastarbeider werkzaam bij de IJzergieterij de Globe in Tegelen. We kregen al gauw bezoek van zr. Imeldi. Zij kwam vragen of er kinderen waren die naar school moesten. Natuurlijk was dat het geval. Ons gezin telde toen 6 kinderen die naar school moesten. De zusters van de Goddelijke Voorzienigheid hadden toen de lagere en middelbare scholen in Tegelen. Zr. Anne kwam ook bij ons, zij was van de huishoudschool de Breuken en zr. Gemma van de MAVO. Moeder ging voor Nederlandse les naar het Trefpunt voor buitenlandse vrouwen en daar was zr. Marita. In de loop der jaren leerden we meer zusters kennen. Zij waren een beetje de wegwijzers als maatschappelijke werksters. We kregen een goede band met hen. 
In 1984 had ik de MAVO afgerond. Zr. Gemma was daar hoofd. In de Kerkstraat was ook het St. Jozefklooster en de Vincentius lagere school. Ik vroeg aan zr. Gemma of er vakantiewerk was in de kloosters. Ik wilde graag wat verdienen. Dat zal ik vragen zei ze gedienstig, lief en behulpzaam als ze altijd was. Al gauw kwam ze met het bericht bij ons thuis, want telefoon of een mobieltje hadden we toen nog niet. Bij de kloosters De Wylderbeek in Venlo en Maria Regina in Blerick kon ik aan de slag, omdat personeelsleden daar voor en na op vakantie gingen.
Om het verhaal kort te maken, ik heb daar verschillende werkzaamheden gedaan zoals leefruimtes en de kapel onderhouden en heb met meerdere zusters samen gewerkt. Toen kwam er een vacature in Blerick als keukenhulp. De keukenhulp kreeg een tweede kindje en wilde graag bij de kinderen zijn. Nou dat was mijn kans. Ik wilde graag werken en de zusters waren geweldig en aardig.
Na zoveel jaren werd me de vraag gesteld hoe ik hun leefwijze heb ervaren. Uit verdiepende gesprekken met de zusters waar ik mee samenwerkte, ben ik veel te weten gekomen. Hoe en waarom ze zuster werden en samenwoonden. Voor mij was dat niet vreemd om het te kunnen begrijpen. In ons geloof kenden we dezelfde aspecten van gehoorzaamheid, kuisheid en het volgen van een morele leefwijze. De roeping bepaalde hoe je idealen te volgen ook ten koste van vrijheden van jezelf, maar ook ten opzichte van het maatschappelijk gebeuren. Onze zusters volgen de idealen van hun stichter Eduard Michelis. Je kunt dit terugvinden op de website.
Met mijn praktische idealen om de wereld beter te maken, heb ik daar veel respect voor. Om je zo dienstbaar op te stellen voor die idealen en jezelf op de laatste plaats te zetten is niet voor iedereen haalbaar en te verwezenlijken. Ik geloof wel in een roeping van iets wat machtiger is dan wijzelf.
Mij werd ook de vraag gesteld wat ik ervan geleerd of opgestoken heb. Nou ik zal zeggen teveel om op te noemen na iets meer dan 30 jaar. Het is logisch dat iedere zuster een eigen karakter en eigen persoonlijkheid heeft. Dat je met zoveel zusters, met als grondslag je geloofsovertuiging, in harmonie kunt leven en je idealen kunt verwezenlijken, daar heb ik veel bewondering voor.
Ook heb ik geleerd dat geluk niet afhangt van de manier om jezelf en de omgeving te verrijken en vreugde te schenken, maar dat het een handreiking is naar de zwakkere in de samenleving ongeacht afkomst of geloof. Geluk is niet vanzelfsprekend. 
Geluk is iedere dag een uitdaging om die te laten slagen en te vertrouwen in Gods Voorzienigheid. Dit is iets zo groots. Ik droom ervan dat het te verwezenlijken is over de wereld en alle landen. In harmonie en vrede leven en er gewoon voor elkaar te zijn daar waar dat nodig is, ongeacht geloof of afkomst dat zou toch mooi zijn.
Liefs Mokhtaria