Op 5 januari 1876 kregen de zusters van de Goddelijke Voorzienigheid in Münster
van de regering te horen dat het Moederhuis, het daar gevestigde internaat en
het Armenweeshuis St. Mauritz vóór 1 april opgeheven moesten worden.
De slag kwam wel hard aan, maar niet onverwacht. Er moest nu gehandeld worden.
De oversten reisden weer naar Holland, eerdere pogingen om onderdak te vinden,waren
afgewezen. Na veel bemoeienissen lukte het tenslotte om in Blerick een huis te kopen en
in dezelfde maand nog, werd het huis van Mevr. Moubis in Steyl gekocht.
Dhr Josef Albers uit Münster gaf de zusters geld te leen daar “wij niets hadden” vermeldt de kroniek. Voor deze krachtdadige hulp werd het nieuwe onderkomen naar zijn patroonheilige
“St. Josefklooster” genoemd.
Nadat de zusters uit Duitsland hier aankwamen heeft de ontwikkeling een snelle loop gehad. Gedurende de Kulturkampf was ook het Generalaat in Steyl gevestigd tot 1892. Het huis Moubis vroeg telkens opnieuw om uitbreiding. Het hele Mauritzpensionaat kwam met haar opleiding in 1878 naar Steyl. Dat was tevens een goede inkomstenbron. Dit pensionaat is gebleven tot 1920. Vanaf 1920 werd Nederland een zelfstandige provincie. Het provinciebestuur kreeg er een vaste plek. Het postulaat en noviciaat kwamen vanuit Tegelen hiernaartoe. Verder waren er veel aspiranten die huishoudonderwijs of Mulo volgden.
Gedurende de oorlogsjaren verbleven er meer dan 500 mensen in de kelders van dit klooster: internen van de Kweekschool uit Blerick, Zusters Dominicanessen van Mariadal, de bevolking van Steyl, Rode Kruis patiënten en meerdere onderduikers. Daarnaast waren er nog meer dan 100 zusters die dit huis bevolkten.
Het provincialaat werd in 1965 verplaatst naar Venlo. Een gedeelte van het klooster werd geschikt gemaakt voor bejaardenzorg. Toen de Wet op Bejaarden voor religieuzen in 1974 tot stand kwam, werd ook het witte gedeelte, het oorspronkelijk huis Moubis omgebouwd voor bejaardenzorg. In 1984 werden nieuwe aanpassingen gemaakt. In 1993 waren we over de top van onze bejaardenzorg heen en het gebouw voldeed niet meer aan de eisen en werd in augustus 1994 verkocht.
Vanuit Steyl vertrokken in 1934 de eerste 4 zusters naar Indonesië. Ruim 40 zusters hebben daar gewerkt. In 1952 werd het een zelfstandige provincie. In 1956 vertrokken eveneens 4 zusters naar Aruba. Daar werden de scholen van de zusters Dominicanessen op San Nicolas overgenomen. Ook daar hebben zich ongeveer 20 zusters ingezet voor het onderwijs, jeugdwerk, ouderenzorg en parochieactiviteiten.
Steyl:
Moeder Vincentia
Provinciaal Overste
van 1920 – 1944
St. Josephklooster
vanaf 1876.
1878 – 1892 Generaal Moederhuis.
Internaat voor Duitse pensionairen en kwekelingen.
Later internaat voor Nederlandse meisjes
Provinciaal Moederhuis + noviciaat van 1920 – 1965.
Ulo en huishoudleerlingen (intern).
Verzorging van zieke zusters.
Vanaf 1965:
Verzorging van bejaarde en oude zusters
St. Josephklooster
Verklaring van het monumentje op het oude kerkhof van het klooster in Steyl
Het monument is geplant in de aarde op de plek, waar vele zusters zijn ingetreden en hun vorming hebben gekregen
- Het wapen van de congregatie dat aan de voet van het monument staat, herinnert ons eraan, dat wij van de Drieëne God zijn uitgegaan en naar Hem terugkeren
- De zuil die naar boven toe overgaat in een vierdelige schaal, wijst op de openheid en de missionaire inzet in alle windrichtingen
- De bootvorm, die door de schaal gedragen wordt, symboliseert een ark, waarin de zusters in gemeenschap leefden
- De bol, midden in de “ark”, ontvangt het licht van boven;
- De boot wordt weerspiegeld in de bol, als teken van de weerspiegeling van ons zijn in God.
