Zr.Christophori: Als meisje ben ik in Steyl bij de zusters geweest; huishoud-meisjes werden we genoemd. Daar heb ik ontdekt dat ik naar het klooster wilde. Ik was toen 19.
Ik was als meisje in Steyl met nog verschillende anderen, ook nog een zus en Zr. Enrica die later ook is ingetreden. Op een keer heb ik aan vader gevraagd naar het klooster te mogen gaan. Vader vond me te jong en vond dat ik eerst meer van het leven moest gezien hebben. Achteraf gezien was dat ook wel beter. Toen ik 21 was, heb ik het nog eens voorgelegd, want ik had het gevoel dat het mijn roeping was. Toen vond vader het goed. Ik heb me dan ook meteen in laten schrijven. Zr. Aquine was degene met wie ik meer contact had en ik ben dan ook naar haar toegegaan om me te laten inschrijven en te regelen wat er geregeld moest worden. In die tijd moest je zelf voor het linnengoed zorgen. Omdat ik nog in Steyl was, kon ik dat daar goed allemaal naaien; ik heb de hele uitzet dan ook zelf klaargemaakt.
Het noviciaat ben ik goed doorgekomen. Ik was wel op mijn plaats, maar toch was er iets wat me erg bezig hield n.l. dat ik vader moest spreken om toch nog eens te zeggen dat ik zo dankbaar was voor alles wat hij voor mij geweest was; hij stond er toch alleen voor. Het was geen heimwee, maar dat ik nog eens kon uiten hoe dankbaar ik was tegenover vader en een broer die me ook zeer na was en met vader het hele gezin heeft gaande gehouden.