In 2005 kende ik de zusters persoonlijk niet. Ik wist wel dat zij vroeger in het ziekenhuis van Tegelen werkten. Als kind van zeven kreeg ik daar van een zuster een zelfgemaakte paasmand, toen ik mijn ernstig zieke vader mocht bezoeken. Dat blijft voor mij een duidelijke en mooie herinnering.
Na mijn tijd als wethouder van de gemeente Beesel, was ik o.a. voorzitter van de Stichting Agora, een schoolbestuur voor katholieke scholen in Tegelen, Steyl, Belfeld, Reuver en Beesel. Wij waren fusiebesprekingen begonnen met de schoolbesturen van Venlo en Blerick. Ik had toen al gemeld dat ik zou aftreden als deze of een andere fusie door zou gaan. Ik wilde niet meer in een nieuwe grote stichting stappen. Een raad van toezicht functioneert immers heel anders dan een gewoon schoolbestuur. Iemand die al actief was in het adviescollege van de zusters, hoorde dat ik zou stoppen.
Aangezien in de provinciale kapittelvergadering van 2004/ 2005 was besloten, dat er nog iemand van buiten het klooster zou worden benaderd voor deelname aan het adviescollege, vroeg men mij namens de zusters voor deze functie, en zo is het gekomen. Aan het eind van het jaar heb ik een vergadering bijgewoond en kennis gemaakt met de andere leden. De groep bestond vanaf toen uit 3 zusters en 3 leken. Het was de bedoeling vooral te adviseren over alle materiële aangelegenheden: financiën, gebouwen, personeel etc.
In de voorbereidingen van het provinciaal kapittel van 2008/ 2009 heb ik in de commissie “ Toekomstige Bestuurbaarheid” meegewerkt aan een voorstel om een Kerkelijke Instelling op te richten om de continuïteit van het bestuur van de Nederlandse Provincie te waarborgen. Dat vonden wij nodig, omdat de zusters die nog konden besturen steeds minder in aantal werden. Er is veel informatie gevraagd bij andere congregaties met hetzelfde probleem, gesproken met de KNR als belangenbehartiger voor de congregaties en er zijn notariële stukken voorbereid. Het kapittel besloot tot de oprichting van de Kerkelijke Instelling Eduard Michelis.( KIEM)
Het verzoek tot de oprichting moest in Rome worden ingediend voor goedkeuring. Na enkele weken kwam een negatieve reactie. Dus opnieuw geprobeerd met nadere verklaring van de statuten. Een visitatie werd door Rome aangekondigd. De Belgische zuster die deze visitatie uitvoerde, was het met ons eens. Zij vond het een heel goede zaak. Toch kwam er nog steeds geen goedkeuring. Toen is er weer een aangepast verhaal weggestuurd, waarin de laatste wijziging van de Nederlandse Provincie in een Communiteit onder het Generaal bestuur is verwerkt met enkele andere kleine aanpassingen. Intussen werkte KIEM als zwaarwegend adviesorgaan. De verwachte goedkeuring kwam helaas niet. Toen hebben wij weer overlegd met de juriste van de KNR, omdat de nieuwe situatie van communiteit rechtstreeks onder het generalaat ook andere mogelijkheden bood. In de statuten kon met toestemming van het Generaal bestuur opgenomen worden, dat leken als lid van het adviesorgaan, gemachtigd konden worden om taken van de zusters over te nemen als dat noodzakelijk was. Daartoe konden delegatiebesluiten worden genomen. Hiermee kunnen knelpunten in het bestuur worden opgelost.
Mijn contact met de zusters is in bepaalde periodes heel intensief. Ik zit in de werkgroep “Erfgoed”, die de website bijhoudt over leven en werk van de zusters, vooral door middel van persoonlijke verhalen. Ik heb intussen ook twee provinciale kapittels, een generaal kapittel en een “Ordensrat” bijgewoond op uitnodiging. Daar heb ik een goed beeld gekregen van het kloosterleven binnen de congregatie van de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid hier en in de andere provincies. Ik bezoek ook de diensten in de kapel. Ik ontmoet hartelijkheid, vriendschap en meeleven van de zusters. Ik ben zelf meer gericht op de diepere zin van het bestaan, al was ik daar vroeger ook wel mee bezig. Ik bewonder de manier, waarop deze Nederlandse zusters in het leven staan. Actief, op tijd zaken aanpakken en veranderen, steeds vertrouwend op de Voorzienigheid. Ik heb in de internationale bijeenkomsten gemerkt hoe de andere zusters van de congregatie de Nederlandse Provincie, nu Communiteit, als voorbeeld zien. Daar mogen ze best trots op zijn.
Johanna van Dijk- Theunissen.
