Tijdens een samenkomst van bisschoppen en mannelijke en vrouwelijke religieuzen is er uitgebreid gediscussieerd en gereflecteerd op de situatie van de mensen zonder land in de staat Santa Catarina. Men kwam tot het inzicht dat religieuzen veel meer zouden kunnen en moeten doen voor deze zaak, vooral daar waar het gaat om solidariteit en krachtdadige aanwezigheid.
Er werd besloten, dat men voortaan constant meelevend, ondersteunend en evangeliserend bij de landloze mensen aanwezig zou zijn. Men kwam tot de volgende afspraken:
- een eigen tent bouwen tussen hen in
- te zorgen, dat er altijd mannelijke of vrouwelijke religieuzen aanwezig zijn. Ook religieuzen in opleiding kunnen die dienst waarnemen. De dienstdoenden zullen 8-15 dagen in die tent aanwezig zijn en dan door anderen worden vervangen
- te zorgen, dat er speciale hulp ter beschikking komt met het oog op gezondheidszorg, opvoeding en ondersteuning van de vrouw.
Geleidelijk aan werd duidelijk, dat er een grote behoefte was aan:
- preventieve gezondheidszorg, EHBO- opleiding, voorlichting van zwangere vrouwen
- vorming van leidinggevende figuren
- organiseren van een gezondheidscentrum, een alternatieve keuken, een gemeenschappelijke bakoven
scholen voor kinderen en scholing voor volwassenen, waarvan een groot aantal lezen noch schrijven kan
letten op de situatie van de vrouw en die op aangepaste wijze verbeteren - gaan leven volgens de bijbel, vooral als het gaat om het bezit van het land en wel vanuit oecumenische instelling.
Voor de religieuzen is het duidelijk, dat solidariteit, op deze wijze vorm gegeven, meer dan de moeite waard is. “We kunnen niet alleen meer denken of we zullen gaan of niet. We moeten onmiddellijk gaan, zodat de ‘trein van de geschiedenis’ niet vertrekt zonder ons. We moeten de handen ineenslaan en met vereende krachten eensgezind helpen.
