In 1986 begon een groep mensen, die zich bezighield met straatkinderen, zich af te vragen of er misschien een kans zou bestaan een leefwereld te scheppen, die tegemoet zou kunnen komen aan de behoeften van de straatkinderen. Er werd contact opgenomen met pastorale bewegingen, volksbewegingen en economisch-religieuze bewegingen om daarvoor een geschikte plaats te vinden. Ook onze Congregatie was bereid hieraan medewerking te verlenen, door geld ter beschikking te stellen, waarmee een stuk bouwgrond gekocht kon worden op 45 km afstand van de stad Curitiba.
Op individueel vlak en op groepsnivo waren er belangrijke groeiprocessen. Een van de belangrijkste factoren is het herstel van de relatie tussen ouders en kinderen, waardoor de kinderen hun plaats weer terugvinden.
Men heeft vastgesteld dat de natuur met haar groen, water en bebouwde vlaktes een belangrijke factor is binnen het groeiproces van de kinderen.
