De jongens van het Antoniuspensionaat in Blerick.
Het pensionaat was kort voor de 1ste Wereldoorlog begonnen. In de oorlogstijd zaten ze net als de zusters in de kelder en waren daar even zenuwachtig als de zusters.
Hadden de jongens geen directe binding met het dorp Blerick, via hun dagelijkse wandeling behoorden ze wel degelijk tot het dorpsbeeld.
Een bijzondere gebeurtenis was het voor de schippersjongens als de boot van thuis langs kwam. In de vakanties gingen ze trouwens meestal ook weg.
Op het pensionaat waren niet alleen schippersjongens maar ook anderen. En er waren op de school ook externen, echter niet veel.
Dat de schippersjongens uit gegoede gezinnen kwamen, was aan hun kleding wel te zien; ze waren goed gekleed en hadden voldoende.
Dom waren ze ook niet! Zusters die vele jaren in het Antoniuspensionaat werkzaam geweest zijn voor opvoeding en vorming waren: Zr. Hyacinthe, Zr. Servatie en Zr. Ludfrieda. Nadat de schippersschool na de oorlog ophield te bestaan, zijn de contacten nog gebleven. Als volwassen mannen hielden ze nog contact met de zusters van Blerick. Bij een reünie ontvingen de zusters de pauselijke onderscheiding: Pro ecclesia et pontifice. 